Flores

Lieve mensen,

Ik ben nu al een week aan het proberen een nieuwe blog te schrijven over mijn vakantie in Flores, maar het schiet niet echt op dus ik begin maar opnieuw.

Twee weken geleden ben ik met Kelly (vriendin van ACICIS) naar Flores gegaan. Het plan was eerst om naar de vulkaan Bromo te gaan, maar omdat alle vulkanen actief zijn op het moment konden we dat niet meer doen. Als plan B had Kelly bedacht dat we een scuba diving license kunnen gaan halen in Flores, zogezegd de een van de mooiste plekken ter wereld om te duiken. Dus ik dacht: Waarom niet. Het is uiteindelijk een zeer leuke, maar ook interessante week geworden.
We sliepen in een homestay, een ontzettend aardig koppel dat in de Lonely Planet staat en een heel simpele homestay heeft. Kelly en ik hadden het erover dat ze genoeg geld moeten verdienen om een mooier en beter huis te kunnen bouwen nu ze in de Lonely Planet staan, maar dat ze waarschijnlijk heel tevreden zijn met hun leven. Als je ooit naar Labuan Bajo gaat in Flores: Palulu Garden Homestay, ze hebben ook drie kamers met eigen badkamer en twee daarvan hebben airconditioning, alhoewel dat niet helemaal nodig is in Flores.
De nacht voordat we zouden beginnen met de duiklessen kreeg ik helaas voedselvergiftiging van een maaltijd die ik waarschijnlijk nooit meer van mn leven zal eten. Die nacht heb ik ongeveer niet geslapen, gelukkig waren de mensen van de homestay ontzettend lief. De man heeft letterlijk achter me opgeruimd terwijl de vrouw me letterlijk forceerde om ORS te drinken.
De volgende ochtend ben ik met vertraging alsnog begonnen met de lessen, de eerste helft van de dag was videos kijken , dus ik had nog tijd om wat bij te komen. ’s Middags zijn we na alle apparatuur in elkaar te hebben gezet begonnen in het zwembad. De eerste keer onder water kreeg ik bijna een paniek aanval, maar we hadden een hele goede instructeur die me daar heel geduldig bij heeft geholpen. Uiteindelijk zijn we ongeveer twee uur onderwater gebleven terwijl we technieken oefenden zoals wat je moet doen als het mondstuk uit je mond gaat, wat moet je doen als je masker overloopt, hoe kan je op een hoogte blijven in het water zonder daar constant moeite voor te hoeven doen, en nog een heleboel andere dingen.
De twee dagen erna waren echt geweldig, We hebben in totaal vier duiken gemaakt in de zee, met een maximale diepte van 18 meter. Het koraal en het zeeleven daar is zo ontzettend mooi, idioot. Wat we onder andere hebben gezien aan zeeleven zijn een heleboel verschillende soorten en gekleurde vissen, blauwe en witte zeesterren, een blauwe groen gekleurde kreeft, een zeekomkommer van bijna een meter lang en een inktvis die zo goed gecamoufleerd was dat ik er zo voorbij was gezwommen als de instructeur hem niet had aangewezen. Tijdens deze twee dagen hebben we nog een aantal dingen moeten doen, zoals 200 meter zwemmen, 10 minuten drijven, vanaf 8 meter in een uitadem naar boven kunnen komen en een minuut zonder masker onder water kunnen zijn en zelfstandig weer op kunnen zetten.
Aan het einde van de derde dag hebben we nog een toets gemaakt, dat voornamelijk logisch nadenk vragen waren en toen waren we geslaagd ☺ Al met al een geweldige ervaring.
De volgende dag hebben we met zn drieën (met een andere vrouw die in de homestay sliep) een dagtrip gemaakt naar Komodo eiland, Pink Beach en Manta Point. Op Komodo eiland hebben we eerst Komodo’s gezien, hele interessante beesten. De moeder let negen maanden op de eieren, vervolgens loopt ze weg voor ze uit komen en moeten de jonge komodo’s de eerste twee jaar van hun leven in bomen doorbrengen omdat ze anders worden opgegeten door de andere komodo’s. Daarna zijn we naar Pink Beach gegaan, zoals de naam zegt is dat een roze strand en daar hebben we ook nog gesnorkeld. Als laatste hebben we gezwommen tussen duivelsroggen. Normaal zwemmen ze blijkbaar snel weg als er verstoring is in het water (mensen), maar ze bleven constant rondjes en rondjes en rondjes om ons heen zwemmen.
De terugweg was ook interessant, want we kwamen midden in een storm terecht… We kregen de vraag of we het goed vonden als we even zouden aanmeren en de storm zouden uit wachtten aangezien ze niet meer konden zien waar we heen moesten varen. Dat hebben we maar gedaan, want ik had niet zo’n zin om of de verkeerde kant op te varen of met deze storm midden op de zee te zitten. Helaas moesten we na een uur wachten wel verder, omdat het nog minimaal een uur varen was en over een uur zou het al donker worden. Het was niet de leukste boot tocht die ik ooit heb gemaakt op een mini bootje door best wel heftige golven… Maar uiteindelijk zijn we veilig aangekomen in de haven en hebben we genoten van een heerlijke maaltijd in het stadje.

Voor foto’s ga ik doorverwijzen naar mijn facebook, sorry ik begrijp dat niet iedereen facebook heeft, maar het lukt me maar niet om het op deze site voor elkaar te krijgen. Misschien dat iemand anders in de familie de foto’s kan opzoeken!

Lieve groeten,
Stella